Θέρος και γη

Το δέρμα καίει και ροδίζει κάτω από τον μεσογειακό ήλιο,

η τύχη μας χαμογέλασε και ζούμε κάτω από το Πήλιο. 

Τα πλατάνια του, οι ελιές, τα κύματα και οι πηγές,

αέναη συντροφιά στης ανθρώπινης ύπαρξης τις πτυχές.

Με δροσιά και κούραση το βουνό μας έχει ταΐσει,

τόσο τους αρχαίους όσο και τους θεούς τους έχει ζήσει,

οι αντάρτες στα σπλάχνα του, άρματα για μας έχουνε κρύψει,

και οι χίπηδες εδώ την ελευθερία για λίγο έχουν αγγίξει.

Ο Παγασητικός προστάτης των παράκτιων θνητών φαντάζει.

Με το Τρίκερι απ΄τη μια και το Αχίλλειο από την άλλη,

η αγκαλιά του κόλπου με άλλου τόπου δε μοιάζει.

Εδώ, η θάλασσα κι η γη ατέρμονη θαρρείς πως κάνουν πάλη.

Η νήσος Σκιάθος φτωχομάνα μα και κοσμοπολίτικη,

της Σκοπέλου τα δάση γαλήνη εμπνέουν αγιορείτικη.

Η Αλόννησος πατρίδα της άγριας και ελεύθερης ζωής.

Στις νήσους των Μαγνήτων σε καλώ να αφεθείς. 

Το θέρος δίχως τη γη μου δεν μπορεί να κάνει,

για αυτό το λόγο άλλωστε εδώ βρίσκεται πάλι.

Η θέρμη των ημερών μέσα μου επωάζει

τους σπόρους της δράσης και της ευδαιμονίας. 

Ως αρχαίος, μέσα από τη φύση, τους θεούς μου κάνω χάζι.

Ως Μάγνης ιθαγενής με την ιδέα φλερτάρω της καλοζωίας,

ως αντάρτης πολιτισμικός δεδομένα εισάγω νέα,

μπορεί η μιζέρια τώρα να σε τυραννά, μα η Ζωή είναι Ωραία.

Προσθήκη λεζάντας