Πέτρες που σμιλεύθηκαν και τιμήθηκαν 

ως σύμβολο καθαρότητας μα και υπέρβασης. 

Οι διαστάσεις και η συμμετρία τους 

αποκαλύπτουν τη μοναδική φοβία 

του ανθρώπινου γένους. 

Πέτρες που γεύτηκαν μπαρούτι 

και αναταξινομήθηκαν 

ως άμυνα του φθαρτού 

ενάντια στο αιώνιο.

Χρυσού αντάξιες εκτιμήθηκαν 

και απ'της αμάθειας την αγκάλη,

φυλακισμένες στη θαλπωρή του κέρδους.

Πέτρες που στέκονται περήφανα 

ως ένδειξη πείσματος,

επιδεικτικά αγνοώντας την εντροπία.

Της κοινωνίας την παρακμή φαίνεται να αποτρέπουν 

ώσπου το βλέμμα από εκείνες να απομακρυνθεί 

προς το περιβάλλον κώνειο.

Μάρμαρο ετερόφωτο και πολυχρονισμένο. 

Ξεπλυμένο από χρώμα και ζωή. 

Την κοσμοθέαση εκείνη τιθασεύω 

που θα του δώσει αμάραντη υφή.