Matrix.

Το μυαλό πάει στην γνωστή ταινία, γαμάτη. 
Είναι μία ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ή μήπως όχι;

Δε λέω ότι μας έχουν υπνωτίσει όλους μέσα σε ένα κοινό όνειρο, αλλά υπάρχει μία δόση πικρής συνειδητοποίησης σε αυτήν την ταινία. 

Αυτή είναι η ιδέα του ότι πολλοί άνθρωποι, η πλειοψηφία σήμερα, είτε συλλογικά είτε ατομικά, συγκεντρώνουν όλη τους την ενέργεια σε ασχολίες και συνήθειες που εθίζουν. Δημιουργούν ψυχώσεις. 

Πάνω στο ζήτημα, θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, αλλά αυτό το κείμενο πιστεύω είναι αρκετό για μια ελάχιστη συνειδητοποίηση.

Κόσμος που γνωρίζει ότι τον κλέβουν και τον εκμεταλλεύονται, παρ΄όλα αυτά δεν αντιδρά. 

Άνθρωποι που αυτοκαταστρέφονται με τις συνήθειές τους και πολλές φορές είναι και περήφανοι για αυτό. 

Άνθρωποι που μπορούν να βιώσουν, αλλά αντ΄αυτού επιλέγουν την επιβίωση (μαμ, κακά, νάνι).

Υπάρχουν πολλά είδη matrix αλλά στο σύνολό τους αποτρέπουν τον άνθρωπο από την πρόοδο. Κυρίως γιατί τους αποτρέπει από το Ήθος, την αλληλεγγύη και δημιουργεί ανούσιες (και ενίοτε αυτοκαταστροφικές) συνήθειες οι οποίες μάλιστα εκτελούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Και τότε δημιουργείται η ψευδαίσθηση της ικανοποίησης, της περηφάνιας και του Σκοπού. 

Προσοχή, άλλο η αφοσίωση και άλλο το matrix. Όταν είσαι αφοσιωμένος σε οτιδήποτε, παράγεις έργο και πρόοδο συλλογικά αλλά και για την πάρτη σου. Όταν αυτό το οτιδήποτε γίνει το matrix σου, τότε δεν υφίσταται πρόοδος, αλλά επαναλαμβανόμενες πράξεις που στην τελική δεν επηρεάζουν κανέναν, και στις άσχημες περιπτώσεις δημιουργούν πρόβλημα. Α! Πρόοδος δεν είναι να συμφωνείς με 10 "συmatrixήτες" σου και να νομίζετε ότι κατέχετε το "Άγιο Δισκοπότηρο". 

Τα πιο γνωστά και διαδεδομένα είδη matrix είναι 

τα ναρκωτικά (ναι εννοώ και το alcohol και τη νικοτίνη) 
η τηλεόραση
η κοιλιοδουλία
το οπαδιλίκι 
η κομματικοποίηση (απ΄άκρο σ΄άκρο)
η υπερβολικά οργανωμένη θρησκευτική πίστη
η προσκόλληση σε μουσικά είδη και "φάσεις"
η "βαρεμάρα"
η κοινωνική δικτύωση (επί της οθόνης)

Αν δεν ανήκεις σε κάποιο από αυτά δε σημαίνει ότι είσαι ασφαλής και υγιής. 
Το προσωπικό σου matrix δε θα το συνειδητοποιήσεις παρά μόνο όταν σοκαριστείς από την απουσία του. Δηλαδή, θα πάψεις να κάνεις κάτι και κάποια στιγμή θα νιώσεις ανασφαλής και σοκαρισμένος ή έστω κάτι θα σου λείπει, παρ΄όλα αυτά αυτή η "απουσία" δε σου προκαλεί κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα, εκτός και αν είσαι ενωμένος με το matrix σου. 

Επίσης, κάποιοι άνθρωποι εισέρχονται σε αυτό χωρίς να το γνωρίζουν, ενώ κάποιοι άλλοι συνειδητά το επιλέγουν για να καλύψουν τα όποια εσωτερικά κενά, τα οποία ποτέ δε καλύπτονται επί της ουσίας. Αυτοί που επιλέγουν συνειδητά το matrix τους, δυσκολεύονται περισσότερο να το συνειδητοποιήσουν και να δουν την ανουσιότητα μέσα σε αυτό.

Το πιο έντονο σύμπτωμα του matrix είναι το αίσθημα του Σκοπού. Να νιώθεις δηλαδή ότι "αυτός είναι ο σκοπός μου, αυτό θα κάνω", να νιώθεις ότι στρατεύεσαι κάπου δηλαδή. Εκεί ίσως υπάρχει πρόβλημα. Φυσικά μέσα σε μία κοινωνία απαιτούνται "συστρατεύσεις" ανθρώπων. Ταξικές και φυλετικές συσπειρώσεις πάντα θα υπάρχουν, αυτό είναι το φυσικό (το φυσικό ενίοτε απέχει από το λογικό). Όταν λέω "Σκοπός" δεν εννοώ τους βραχυπρόθεσμους ή μακρoπρόθεσμους στόχους που ενδεχομένως έχεις, καλό θα σου κάνουν αυτοί γιατί θα δημιουργήσουν πρόοδο. Όταν όμως είσαι απόλυτα σίγουρος για την "ταμπέλα" που θα έβαζες στον εαυτό σου, τότε κάτι δε πάει καλά, ειδικά αν είσαι και νέος. Πχ: αν αυτοπροσδιορίζεσαι ως "ΑΕΚτζής", "Αναρχικός", "Κομμουνιστής", "Χορτοφάγος", "Χριστιανός", "Άθεος" κλπ. Αυτά μπορεί να είναι χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου, αλλά όχι η προσωπικότητά σου. Αν μία λέξη χαρακτηρίζει το "είναι" σου τότε είσαι εντός κάποιου matrix. Αυτά για αυτούς που ξέρουν τη "φάση" τους. Μπορεί όντως κάποιοι άνθρωποι να γεννιούνται για να εκτελέσουν κάποια έργα, αλλά αυτό δε συμβαίνει τόσο συχνά, ίσως και καθόλου. Οπότε δώσε προσοχή στον "Σκοπό" σου. Ίσως να μην είναι και τόσο ουσιαστικός στην τελική. 

Για αυτούς που δεν εισήλθαν συνειδητά στο πρόβλημα τα πράγματα είναι πιο θολά, γιατί μάλλον ποτέ δε θα βγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο κυνηγιού του Σκοπού και της αυτοικανοποίησης. Εκτός και αν επέλθει κάποιο σοκ και δουν την ανουσιότητα ξαφνικά μια μέρα. Το καλό είναι ότι τέτοια σοκ συμβαίνουν συχνά.

Τελικά, φαίνεται ότι όλοι μας λίγο-πολύ είμαστε εντός του matrix. Απλώς, κάποιες πτυχές του δεν είναι τόσο καταστροφικές και μερικές φορές λίγα τζιμάνια βρίσκουν τρόπο να το χρησιμοποιήσουν υπέρ τους, συνειδητά. Αλλά γενικά, δεν πρόκειται για κάτι καλό, καθώς αυτό είναι ο μοναδικός λόγος που σήμερα η Ελλάδα κοινωνικο-πολιτικά πεθαίνει. 

Αν υπήρχε τρόπος να το περιγράψω με μία φράση, θα χρησιμοποιούσα την παροιμία: 
"Αφήνουμε τον γάμο να πάμε για πουρνάρια", ή "Εδώ ο κόσμος καίγεται ..."

Τελικά, τα matrix κάθε ανθρώπου (ή μάζας ανθρώπων) συνεργάζονται με τελικό αποτέλεσμα την παρακμή αντί για την πρόοδο. Και αυτό γίνεται γιατί πολύ απλά, το matrix δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από το χτίσιμο τειχών γύρω από τις ιδέες μας, και έτσι οδηγούμαστε στον φανατισμό ή την ψύχωση. Οι ψυχωτικοί και οι φανατισμένοι κλείνονται στα καβούκια - κελιά τους, φοβούνται τη συναναστροφή με το διαφορετικό και έτσι δε συμμετέχουν στην ευημερία ενός τόπου. Πόσο μάλλον, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι μέσα σε έναν τόπο προτιμούν να κλείνονται σε ποικιλόχρωμα και ποικιλόσχημα κελιά, δε παύουν όμως να ΄ναι κελιά! 

H πιο σπουδαία ελευθερία είναι αυτή του μυαλού. Αυτή πλήττεται σήμερα.