Αυτοί οι άνθρωποι, οι Παλαιστίνιοι, έχουν να διδάξουν κάτι σε εμάς τους υπόλοιπους. Τους φλώρους Ευρωπαίους δεύτερης κατηγορίας (Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Πορτογάλοι) και τους υπνοβάτες Αμερικανούς.
Υπό συνθήκες γενοκτονίας, πείνας, ανεργίας, οικονομικού αποκλεισμού και ξεριζωμού, αυτοί οι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να εξαφανισθούν από το πρόσωπο της γης. Ένας δάκτυλος με χρυσά κοσμήματα, βουτηγμένα στο αίμα, τους δείχνει τα Τάρταρα και τους φωνάζει με λύσσα "Εξαφανιστείτε, βουτήξτε στο τίποτα και μείνετε για πάντα εκεί!" Εκείνοι, γεμάτοι πληγές, δάκρυα και ένα βλέμμα που ξεχειλίζει δυνητικότητα απαντούν "Όχι, ανήκουμε στη γη μας, την Παλαιστίνη, εδώ γεννηθήκαμε, εδώ θα γεννηθούν τα παιδιά μας, σε τούτο το χώμα θα θάψουμε τους γονείς μας!"
Και το φρενήρες Κεφάλαιο, με τη μορφή ενός ναζιστικού, σιωνιστικού, ιμπεριαλιστικού κράτους, κάνει χρήση όλων του των όπλων για να φέρει εις πέρας την αρχική του δήλωση. Βόμβες, αεροπλάνα, υποκινούμενες άμυαλες μάζες, ψηφιακά δολάρια από τους πλούσιους συγγενείς τους στις ΗΠΑ και μια ανήθικη μιντιοκρατία προκαλούν σφαγές παιδιών, ανώφελη επιβίωση, πολλαπλές Τραγωδίες και εκ νέου υποσχέσεις αίματος.
Μα η Παλαιστίνη είναι η παλαίστρα των ηρώων. Λες και ο Ηρωισμός ταξιδεύει στον Χώρο και τον Χρόνο. Ταξιδεύει στο στενό των Θερμοπυλών ενάντια σε φοβισμένους δούλους και έναν θεό-βασιλιά, στη Βαστίλη αηδιασμένος από τη Μοναρχία, στον Γράμμο ενάντια σε βόμβες ναπάλμ, στη Γουινέα και τις άλλες αφρικανικές χώρες ενάντια στους άπληστους Ευρωπαίους, στις ΗΠΑ τάχθηκε ενάντια στον ρατσισμό προς τους αφροαμερικανούς, στην Ιρλανδία ως μέλος του ΙΡΑ, στο Θιβέτ ως αυτοπυρπολημένος μοναχός και τελικά ταξίδευσε στην Παλαιστίνη για να τα βάλει με το Θάνατο.
Οι εναπομείνασες "ελεύθερες" παλαιστινιακές περιοχές θυμίζουν ένα άχαρο μαντρί. Οι εκεί ελεύθεροι σχεδόν ασφυκτιούν λόγω της συγκέντρωσής τους σε λίγα στρέμματα γης, περιτριγυρισμένοι από τείχη. Φυλακή η ελευθερία τους, με τον κίνδυνο του λοιμού πάντα παρών. Από το σπίτι στο σχολείο και από τη δουλειά στην αγορά συναντούν μπλόκα Ισραηλινών φαντάρων χωρίς ποτέ να είναι σίγουροι για το τι τους περιμένει εκεί. Επίσης, μπορεί να ξυπνήσουν μία μέρα και το χωριό τους ή η γειτονιά τους να έχει καταληφθεί πλήρως από τα ξένα στρατεύματα και να τελούν υπό κατ ΄οίκον περιορισμό, αυτό μπορεί να διαρκέσει αρκετό καιρό. Ακόμη, ίσως ένα τείχος να τους χωρίζει από τα κτήματά τους και στρατιώτες να σημαδεύουν τις αγρότισσες σε περίπτωση που αυτές απλώσουν χέρι στους ελαιώνες τους . Θεωρώ ανούσιο να αναφερθώ στους κατά βούληση βομβαρδισμούς και επιχειρήσεις εξόντωσής τους.
Μα όταν μελετήσεις πέρα από τη φρίκη και την λαϊκή τους τραγωδία θα λάβεις το πιο σπουδαίο μάθημα απ΄όλα.
Θα τους δεις να κάνουν μια ζωή αξιοπρεπέστατη. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν κάθε ανάσα που παίρνουν και κάθε χτύπο της καρδιάς τους. Η θέλησή τους για ζωή είναι τόσο ακέραια και επιβλητική που προκαλεί σπασμωδικές αντιδράσεις στους κλέφτες της γης τους.
Ε λοιπόν, φαινόμαστε πολύ λίγοι μπροστά σε αυτούς τους γίγαντες. Ήρθε ο καιρός να τους μοιάσουμε, ήρθε η στιγμή πρότυπό μας να γίνει αυτός ο υπέροχος λαός. Εμείς ηττηθήκαμε από το χρέος, την αποξένωση, τον αναδελφισμό, τη μαλθακότητα, τις τράπεζες και τις υπογραφές. Αυτοί, κάθε μέρα, νικούν απέναντι στο ατσάλι, το μπαρούτι, την προπαγάνδα και τη μυρωδιά του φρέσκου αίματος των δικών τους ανθρώπων.
Ζήτω η Παλαιστίνη.
These people, Palestinians, have
something to teach to the rest of us lame Europeans of second class (Greeks,
Spanish people, Italians, the Portuguese) and the sleepwalker Americans.
Under circumstances of genocide, famine, unemployment,
financial exclusion and uprooting, these people stubbornly refuse to disappear
off the face of the earth. An intruder with gold jewellery, dipped in blood,
shows them the way to Tartarus and screams with rage “Disappear, plunge into
nothing and stay there forever!” They, themselves, covered in wounds, tears and
a look overflowing with potential, reply: “No, we belong to our land,
Palestine. This is where we were born, this is where our children will be born
and in this land we will bury our parents!”
Meanwhile, the frenetic Capital, in the form of a
Nazi, Zionist, Imperialist state, is making use of all its weapons to carry out
its initial statement. Bombs, airplanes, motivated brainless masses, digital
dollars from their rich relatives in the USA and an immoral prevalence of the
media cause children massacres, futile survival, multiple Tragedies and renewed
blood promises.
However, Palestine is the palaestra of heroes. As if
Heroism travels in Space and Time. It travels in the narrow pass of Thermopylae
against frightened slaves and a god-king, in Bastille disgusted by the
Monarchy, in Gramos against napalm bombs, in Guinea and the other African
countries against the greedy Europeans. In the USA it stood against racism
towards African Americans, in Ireland as a member of IRA, in Tibet as a
self-immolated monk and eventually it travelled in Palestine to fight against
Death.
The remaining “free” Palestinian territories remind us
of a clumsy corral. Those who are free there, almost suffocate due to their
concentration in few acres of land, surrounded by walls, forming either their
prison or freedom and with the risk of pestilence always present. From their
house to the school and from their place of work to the market, they encounter
roadblocks of Israeli soldiers without ever be certain of what awaits them
there. They may also wake up one day and realize that their village or their
neighbourhood is thoroughly under siege by foreign troops and are therefore
forced to act under house arrest. This could last for a long time. A wall might
also separate them from their land and soldiers are possible to aim women
farmers in case they lay their hands on their olive groves. I consider it
meaningless to refer to bombings at will and to operations for their
extermination.
But when you study beyond the horror and their folksy
tragedy, you will acquire the greatest lesson of all.
You will see them lead a dignified life. These people
deserve every breath they take and every beat of their heart. Their will for
life is so intact and imposing that creates spasmodic reactions to the thieves
of their land.
Therefore, we seem very small compared to these
giants. The time and the moment has come for us to look alike them and make
this wonderful nation our model. We have been defeated by debt, alienation, nonchalance,
self-indulgence, banks and signatures. They, every day, win a battle against
steel, gunpowder, propaganda and the smell of fresh blood coming from their own
people.
Long live Palestine!
*Special thanks to Fotini Ntola for the English translation.
